พระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา

พระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา

พระธาตุเขี้ยวแก้ว

จัดทำโดย อ.หมอสุชาติ ภูวรัตน์

นธ.เอก, บาลีประโยค 1-2

(อดีตพระธรรมทูตต่างประเทศ)

B.S. Engineering Design Tech.

B.A. ศาสนศาสตร์บัณฑิต

B.S. Computer Information Systems

B.TM. แพทย์แผนไทยบัณฑิต

สาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ

บ.ภ., พท.ว., พท.ผ., พท.น.

ครูแพทย์แผนไทย 4 ด้าน

ศูนย์การแพทย์แผนไทยภูเก็ต

ทำเพื่อการศึกษาและประโยชน์แก่ผู้ชม

พระพุทธศาสนาเข้ามาประเทศศรีลังกา ในสมัยพระเจ้าเทวนัมปิยติสสะ โดยพระเจ้าอโศกมหาราชแห่งประเทศอินเดีย ทรงส่งพระมหินทเถระกับภิกษุ 4 รูปไปเผยแผ่ กล่าวว่าพระเจ้าอโศกมหาราชกับพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ เป็นพระสหายที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่ทั้งสองพระองค์มีสัมพันธไมตรีที่ดีต่อกัน

เมื่อพระเจ้าอโศกมหาราชได้ทรงส่งสมณทูตไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ ก็ทรงต้อนรับและสนับสนุนให้ความอุปถัมภ์เป็นอย่างดียิ่ง ทำให้พระพุทธศาสนาดำรงมั่นคงในศรีลังกาตั้งแต่นั้นมา

ประเทศศรีลังกามีภูมิประเทศเป็นเกาะอยู่ทางทิศใต้ของประเทศอินเดีย มีประชาชน 2 เผ่าใหญ่ คือ เผ่าสิงหลกับเผ่าทมิฬ เผ่าสิงหลนับถือพระพุทธศาสนา ส่วนเผ่าทมิฬไม่ได้นับถือพระพุทธศาสนา คราวใดที่ชนเผ่าทมิฬมีอำนาจปกครองบ้านเมืองก็ได้ทำลายพระพุทธศาสนา แต่คราวใดที่ชนเผ่าสิงหลมีอำนาจปกครองบ้านเมือง พระพุทธศาสนาก็ได้รับการทะนุบำรุงให้เจริญรุ่งเรือง

ประวัติศาสตร์ประเทศศรีลังกาบันทึกว่า พระพุทธศาสนาได้สูญสิ้นจากประเทศศรีลังกา 2 ครั้ง คือครั้งแรก พุทธศตวรรษที่ 16-17 และครั้งที่ 2 พุทธศตวรรษที่ 23-25

ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2614 ได้มีผู้นำชาวสิงหลได้รวบรวมกำลังพลทำการกอบกู้อิสรภาพจากเผ่าชาวทมิฬไว้ได้ ต่อมาได้เป็นพระมหากษัตริย์ทรงพระนามว่า พระเจ้าวิชัยสิริสังฆโพธิ พระองค์ได้ทรงดำริที่จะทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรือง แต่เมื่อทรงพิจารณาเห็นว่า พระพุทธศาสนาถูกทำลายอย่างมากจะหาพระภิกษุที่บริสุทธิ์แม้เพียงรูปเดียวก็ไม่มี พระองค์จึงได้ส่งราชทูตไปทูลขอพระสงฆ์จากประเทศเมียนม่า ในสมัยพระเจ้าอโนรธามังช่อ พระเจ้าอโนรธามังช่อทรงส่งพระสงฆ์ จำนวน ๒๐ รูป เดินทางไปประเทศศรีลังกาเพื่อให้การบรรพชาอุปสมบทกุลบุตรชาวศรีลังกา ทำให้พระพุทธศาสนาและสมณวงศ์ในประเทศศรีลังกากลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งที่ 2 ประมาณ พ.ศ. 2296 พระเจ้ากิตติสิริราชสีห์ ทรงกอบกู้อิสรภาพไว้ได้ แต่พระพุทธศาสนาได้เสื่อมลงอย่างมาก พระองค์จึงทรงราชทูตไปทูลขอพระสงฆ์จากประเทศไทย ตรงกับรัชสมัยของพระเจ้าบรมโกษฐ์ แห่งกรุงศรีอยุธยา พระเจ้าบรมโกษฐ์ทรงส่งพระอุบาลีกับพระอริยมุนีและพระสงฆ์จำนวน 12 รูป เดินทางไปศรีลังกาเพื่อให้การบรรพชาอุปสมบทแก่กุลบุตรชาวลังกา ผู้ที่บวชในสำนักของนี้ เรียกว่า "สยามวงศ์" หรือ "อุบาลีวงศ์" ซึ่งเป็นคณะสงฆ์ส่วนใหญ่ในประเทศศรีลังกา มาจนถึงปัจจุบันนี้

ต่อมาประเทศศรีลังกาได้ตกเป็นเมืองขึ้นของโปรตุเกส ทำให้พระพุทธศาสนาถูกทำลายอีกครั้ง แต่โดยอาศัยที่พระพุทธศาสนาได้ปักหลักและอยู่ในจิตใจของชาวศรีลังกามาช้านาน ทำให้พระพุทธศาสนายังดำรงมั่นคงอยู่ได้

เมื่อประเทศศรีลังกาได้รับอิสรภาพ พระพุทธศาสนาก็ได้รับการทะนุบำรุงให้เจริญขึ้น พระสงฆ์ชาวศรีลังกามีความขยันขันแข็งมาก ได้ให้การอบรมสั่งสอน พระพุทธศาสนาแก่ประชาชนและเยาวชน รวมทั้งมีการส่งพระสงฆ์ไปเผยแผ่พระพุทธศาสนายังต่างประเทศอีกด้วย